22 de mar. de 2015

El último yeyé

1974. Ruperto é un mozo que, como moitos outros da época, non ve futuro en España e decide facer as maletas para emigrar ó estranxeiro (pensándoo ben, poñendo 2015 en vez de 1974 tamén podería valer).
A diferenza con outros moitos dos emigrantes da época é que Ruperto é un yeyé, e ademais de buscar un traballo, que pronto veremos que non é a súa maior ansia, necesita aire fresco para o seu espírito libre. Nesta novela gráfica de Fernando González Viñas e José Lázaro iremos acompañando a Ruperto na súa viaxe pola Alemaña da época, vendo a diferenza entre as sociedades española e xermana, as súas peripecias como mente inqueda, a súa estrañeza pola responsabilidade que amosan os alemáns, e o gusto polas mozas do país, entre as cales ten un sorprendente éxito.
E mención aparte, aínda que non por iso menos importante, de feito é fundamental, a música. Música da época que imos vendo ó longo de toda a novela, tanto música española como a que soaba por Europa adiante en aquel ano. Tan importante é a música, que ata veremos a Ruperto formando un grupo musical propio en compañía de outros emigrantes, "Los Mantas".
En resumo: trátase dunha novela divertida, entretida de ler, e con bastante contido de fondo que permite unha segunda lectura máis profunda da que podemos tirar moitos temas de conversa. Esta novela gráfica xa está á vosa disposición na nosa biblioteca, onde tamén temos un exclusivo cd recopilatorio coas cancións que aparecen na mesma.
E de regalo, unha das cancións, a gañadora do festival de Eurovisión de aquel ano. Aquí tedes o vídeo de aquel momento, que tamén aparece na novela:

20 de mar. de 2015

Sanatoria. Historia dos nenos raros

Dous irmáns siameses nun único corpo, un xefe indio, un neno artificial de douscentos anos de idade construído por un peculiar científico, un neno que só é mudo os martes, e así poderiamos seguir contando ata completar o curioso censo de habitantes forzosos de Sanatoria, un manicomio para nenos peculiares ó que podemos botar un ollo grazas ó seu autor, Francesc Grimalt, que ademais da historia nos ofrece unhas fermosas ilustracións ó longo das escasas sesenta páxinas que forman este conto. Un lugar que, para completar a súa peculiaridade, está ó cargo do non menos curioso psiquiatra Pío Carcasa, que ben podería formar parte da súa involuntaria clientela.
É este un libro curioso, que tanto pode ser considerado xuvenil como adulto. Todo depende do nivel de profundidade que queiramos acadar na súa lectura, que pode ir desde o simple decurso da historia ata unha análise máis detallada de multitude de detalles que van quedando entre liñas. En resumo, unha proposta pouco habitual, aínda que moi interesante e que acaba de chegar á nosa biblioteca, onde xa está á vosa disposición.

18 de mar. de 2015

Novas da biblioteca

O xoves e o venres pasado tiveron lugar as xornadas do PLAMBE (Plan de Mellora das Bibliotecas Escolares) en Santiago e aló enviamos representación por primeiro ano.
A cantidade de propostas que houbo nesas xuntanzas foi impresionante, e tiraremos moito partido delas.
Nós tamén imos poñendo pouco a pouco a andar esta modesta biblioteca escolar. Seguimos recollendo materiais para a exposición de cómic e estamos preparando os seguintes boletíns da biblioteca.
O último que fixemos foi montar unha exposición documental en relación co Día da Muller Traballadora, o 8 de marzo, coa colaboración das compañeiras de Donas de si, como podedes ver nesta imaxe: